Herrineringen

Ik liep de school uit en vloog naar het grasveld. Langgeleden, op deze plek, was ik bezig met het vangen van een konijn. Een klein pluizig diertje, wat maar al te lekker zou smaken met kurrie. Ik ving hem wel dan niet. Maar het was wel iets wat me bleef achtervolgen. Hoelang geleden zou het zijn. 1, 2 jaar misschien. De tijd ging ook zo enorm snel voorbij. Als vampier was je niet echt bezig met tijd. Je was toch onsterfelijk. Tenzij je wordt vermoord natuurlijk. Maar dat sprak voor zich. Ik liet me vallen in het gras en keek met verwonderde ogen naar de blauwe lucht. Ik focuste me tenslotte op een duif dat onverwacht langs kwam vliegen. Maar ik hield me in om 2 redenen. Duiven waren in dit seizoen niet te eten, en dat zou MIJN momentje verpesten. Net toen ik mijn ogen sluitte hoorde ik voetstappen aankomen. Ik hield mijn ogen gesloten en hield me gedeist. Tot ik hoorde dat het Kate was. Ik kende haar ondertussen zo goed dat ik haar al lang geen directrice meer noemde. "Desteny? Ben jij het?" Ik begon zacht te grinniken, "Ja wie anders? Sinterklaas?" Ik deed mijn ogen open en stond met een zucht op. Al kon Kate daar niet om lachen. Ik liep verder en Kate liep me als een hondje achterna. "Wat is er al veel gebeurd he Kate, zoveel meegemaakt. Zoveel herrineringen"

Hoewel het midden op de dag was en mijn bureau vol lag met stapels werk, stond ik op en gooide ik de grote eikenhouten deuren open. De verlovingsring schitterde aan mijn rechterwijsvinger en ik glimlachte. Elke keer als ik terug dacht aan die tijd gebeurde er iets met me wat ik niet kon omschrijven. Ik had zoveel geleerd in dat jaar en zoveel te verwerken dat het -zelfs voor een vampier- niet normaal was. Het liefst zou ik mijn verloofde onderbreken in zijn werk en hem helemaal opeisen. We hadden zo'n sterke band dat ik geen vijf minuten rustig kon zijn zonder hem in mijn armen. Tranen welde op in mijn ogen. Waar sloeg dit op? Verbaasd veegde ik een druppel gif weg en stapte over de drempel heen.
De zon scheen fel, wat ik niet zo aangenaam vond. Het leek alsof mensen me bekeken en een spotlight op me hadden gezet, wat me een ongemakkelijk gevoel gaf. Mijn hakken tikte op de tegels toen ik het schoolplein betrad. Het was benauwd voor het klimaat van Minnesota. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en liep peinzend en langzaam verder, het schoolplein af.
De wind speelde met mijn haar en mijn rode jurkje en plotseling wist ik waar Desteny was. Dat had ik wel vaker, wanneer iemand een speciale band met me opbouwde, wist ik soms gewoon waar diegene zich bevond.
Ik noemde mezelf dan wel nooit een moeder, maar misschien beschikte ik toch over de goede eigenschappen om een moeder te zijn. En tenslotte kon ik mezelf best de moeder van alle leerlingen op Bloody High noemen. Een glimlach rolde over mijn lippen. Hoe dan ook, ik liep richting de plaats waar Desteny zich bevond. Het grasveld strekte zich voor me uit en ik zag haar gestalte op het gras liggen. Was zij dat? Op normaal tempo (wat een voor een mens waarschijnlijk rennen werd genoemd) stak ik het grasveld over tot ik dichtbij haar was. Ik twijfelde of ze het wel werkelijk was, want de gestalte verroerde zich niet. "Desteny? Ben jij het? Fluisterde ik. Er kwam beweging in het lichaam, dat zacht begon te grinniken. Ze kwam een beetje overeind zitten en zei toen: "Ja, wie anders? Sinterklaas?" Opgelucht versnelde ik mijn pas totdat ik haar bereikte. Met een zucht stond Desteny op en liep een stukje over het gras heen. Ik volgde haar, omdat ik voelde dat ze iets te vertellen had. Ze draaide zich om naar mij en zei; "Wat is er al veel gebeurd he Kate, zoveel meegemaakt. Zoveel herinneringen." Ik hield ervan om te zien hoe jonge vampiers op Bloody High zich steeds verder ontwikkelde. Glimlachend streek ik over haar blonde haar. "Dat is een van de dingen dat het vampier-zijn ons niet afneemt, onze herinneringen." Sprak ik tot haar. Bij andere vampiers had ik het misschien niet gedaan, maar Desteny en ik hadden een erg speciale band. Ik lachte, misschien was het tijd om eens wat van die herinneringen naar boven te brengen.